PYŁ NA WIETRZE

Jestem jakaś pokręcona. Przez problemy z koncentracją nie potrafię dokończyć myśli, czyli zaczynam myśleć o czymś i przestaję o tym czymś myśleć, bo nagle zaczynam mysleć jeszcze o czymś innym. Z tego powodu jest mi trudno zastanowić się nad sobą, analizować. Poza tym załapałam lekkiego doła. Czuję presję ze strony mamy i brata, że mam iść do pracy od zaraz. A dla mnie jest to duża przeszkoda do pokonania. Pojawiają się lęki. Nie wiem, czy - jak już się podejmę szukania pracy - znowu nie wpadnę w doła, bo żaden pracodawca mnie nie zatrudni, albo - co mi się zdarzyło - doprowadzi mnie do płaczu.

Dużo jest tych myśli, wątpliwości i obaw. Wiem, że nie powinnam o tym wszystkim myśleć, rozpamiętywać tego i się zastanawiać, czy znowu coś będzie nie tak. Ale te myśli same przychodzą, przypomina mi się od razu to co mi się przytrafiło - niekoniecznie związane z pracą, czy pracodawcą. Poprostu, jak się zacznie to idą wszystkie przykre sytuacje po kolei, jak łańcuch. Złapie się jedno oczko, to za nim lecą następne. Taki łańcuch może przygnieść człowieka.

A miałam dzisiaj nic nie pisać, tylko wrzucić kolejną piosenkę i ewentualnie jej tekst. Więc oto ona... złudna pocieszycielka http://kornfanhead.wrzuta.pl/audio/4IUUw5RCkyi/lipali_-_sen_o_lepszym_dniu , a tu następna o prawdzie, o "moim" murze, który mam nadzieję, zburzę http://http://w34.wrzuta.pl/audio/1We9FvZtRqD/lipali_-_2004_-_pi_-_10_-_starynowy .

Jutro ostatni dzień terapii. Na duchu podnosi mnie dzisiaj piosenka Lipali - "Upadam" (link poniżej). Obawiam się tego, co będzie po terapii. Mogę się znowu zamknąć w czterech ścianach i wychodzić od święta na zewnątrz... chyba przydałaby mi się terapia indywidualna.

Muszę się nauczyć decydować sama o sobie. Przestać non stop szukać wsparcia u innych. Zacząć myśleć o sobie i o swojej przyszłości. I to wszystko jest dołujące, bo mam olśnienia, że musi mi się udać, ale póki co więcej jest bezsilności, bezradności i strachu (chyba raczej lęku).

http://ylka.wrzuta.pl/audio/2kzZ2PyZhZX/lipali_-_upadam

„Każdy człowiek chce zaistnieć. Pytasz - Co zmieniła Twoja miłość? Co uczyniła tym, którym ją ofiarowałeś? A może, to był samotny taniec wypełniający życie?.

…

Życie toczy się dalej. Na tym polega jego piękno.”

Słowa z filmu „Czy to już miłość?”

Nasze życie nie kończy się wraz z rozstaniem z ukochaną osobą. Nie umieramy śmiercią naturalną po nieudanym związku. Życie tym zachęca nas, wręcz ciągnie i popycha, żebyśmy szli dalej. Nie zatrzymywali się, bo jeszcze może nas ktoś pokochać, tak szczerze i prawdziwie. Jeszcze możemy być radośni, pogodni i szczęśliwi. Ale też nie będzie brakowało smutku zalanego łzami, żebyśmy umieli zauważyć i docenić te chwile szczęścia, które nas spotkają.

http://http://dano2005.wrzuta.pl/audio/1szf7rXErpS/maanam_-_szare_miraz

http://titanic1912.wrzuta.pl/audio/66omSF7T6ke/maly_czlowieku_-_maanam

…to teraz już wiem, dlaczego lubię energiczną, głośną i ostrą muzykę :] Bo sama chcę być taka i jestem, co prawda przytłumiona, opanowana, ale jestem. Czasami zdarza mi się wybuchnąć :/

Owych mechanizmów obronnych nie analizujemy, nie próbujemy ich sobie uświadomić, wytłumaczyć i podejść do nich z dystansem. Np. idąc chodnikiem staramy się nie nadepnąć na linie (pęknięcia). W ten sposób próbujemy pozbyć się nieszczęścia.

Ten mechanizm nazywa się anulowaniem. Definicja: „Odczynianie” – usunięcie czynu agresywnego w rytualny sposób, poprzez odkupienie go, wynagrodzenie go komuś. Rytuał jest odczuwany jako przymus i nie poddaje się ocenom intelektualnym. W odróżnieniu od religijnego, wykonywany jest samotnie.

Poczytać o tym można na stronie:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mechanizmy_obronne