PYŁ NA WIETRZE

"Wóz, który czeka już czarny jest
Z podłogi zmyli kurz, czarną krew

A ty leżysz sobie jak ścięta róża
Bledsza od poduszki, na której śpisz

Słyszę jak z ust do ust krąży szept
Ktoś do pokoju wniósł czarny bez

Czuję jak drętwieją koniuszki palców,
które właśnie dziś mogły pieścić mnie

Ci, którzy mają dość - idą spać
Nie każdy prawo ma rano wstać

Z całkiem niewinnych chmur spada deszcz
Harley'i długi sznur - chrom i czerń

Przeciąg nagle zadarł twoją sukienkę
Biała skóra ud podnieciła mnie

Co trzeba zrobić, by zabić strach ?
Ta chwila czasem za długo trwa
Ci, którzy mają dość - idą spać
Nie każdy prawo ma rano wstać."

Nie wiem, po co człowiek się rodzi na tym świecie?

Po co człowiek istnieje?

To chyba jeden wielki żart...

człowiek i cały ten świat?

Widoki z dużej wysokości są przepiękne.

Mam lęk wysokości, więc nie patrzę w dół… tam się boję spojrzeć…

ziemia wywołuje zawroty głowy i przyciąga do siebie.

Latać… zazdroszczę ptakom tej umiejętności.

Hym... dzisiaj natrafiłam na... fantastyczną, przecudowną i przepiękną piosenkę - chociaż ciężko tak o niej powiedzieć, ponieważ jest dołująca. Wykonuje ją Piotr Rogucki z zespołu Coma, a tytuł piosenki brzmi "Wrony". Do tego pierwszy raz usłyszałam, w jego wykonaniu, piosenkę zatytułowaną "Uciekaj serce moje" - gęsiej skórki dostaję, jak ją słucham... nawet w wersji orginalnej:o)

Często dodaję do notki piosenkę i/lub jej tekst, bo tak wyrażam swoje uczucia. Tak będę robić nadal, bo nie wyobrażam sobie życia bez muzyki i nie umiem żyć bez niej - o czym mówi też tytuł tej notki.

Jak zwykle, tekst piosenki i link do strony, gdzie można jej posłuchać...

"Wrony" - Piotr Rogucki (http://wojtus1993.wrzuta.pl/audio/6ry768TLxzf/piotr_rogucki_coma_-_wrony)

Zamknąłem drzwi i okna
straciłem wzrok i mowę
zgasiłem ogień w moim domu
w posłaniach wrzeszczą wrony
zmrożone szronem drogi
nikogo nigdy już nie spotkam...

Pomiędzy mną a bogiem
pomiędzy mną a światem
pomiędzy wszystkim rośnie noc
zasiałem wiatr za oknem
wychodzę zawstydzony
sam w mrok wychodzę zbierać plon

Nim zamienię się w kamień
rozrzucę na wiatr
moje listy z wierszami
moją wiarę i czas
nim zamienię się w kamień
wykrzyczę do gwiazd
że nikogo z nas nie minie...

Nie próbuj do mnie dzwonić
nie próbuj szukać drogi
spaliłem wszystkie fotografie
horyzont tonie w mroku
nadchodzi piękny koniec...
Zabrakło słów zabrakło znaczeń

Na pewno będzie wojna
na pewno coś się stanie
niepokój rośnie w moich snach
zwycięży paranoja
zabierze całą wiarę
jak mam ocalić się od zła

Nim zamienię się w kamień
rozrzucę na wiatr
moje listy z wierszami
moją wiarę i czas
nim zamienię się w kamień
wykrzyczę do gwiazd
że nikogo z nas nie minie... strach.

Jeszcze jedna piosenka w tym samym klimacie...

"Piosenka pisana nocą" (http://wojtus1993.wrzuta.pl/audio/5jPxS2OUHKl/piotr_rogucki_coma_-_piosenka_pisana_noca)

ZAPOMNIAŁEM NAKRĘCIĆ CZAS
I ZAPOMNIAŁEM ROZPOCZĄĆ NOWY DZIEŃ
W ZAGUBIONEJ PRZESTRZENI TRWAM
CAŁY ŚWIAT PŁYNIE OBOK GDZIEŚ

A MOŻE JA JESTEM OPOWIEŚĆ
ZMĘCZONYCH UST
ZNUDZIŁEM SIĘ BOGU
W POŁOWIE, W POŁOWIE

NIE MA JUŻ NIC
NIE MA JUŻ NIC
NIE MA JUŻ NIC PO TAMTEJ STRONIE
NIE MA JUŻ NIC
NIE MA JUŻ NIC
NIE MA JUŻ NIC ZA ŚCIANĄ POWIEK

NIE POTRAFIĘ DOKOŃCZYĆ SPRAW
I NIE POTRAFIĘ WYPEŁNIĆ WŁASNYCH SNÓW
JUTRO ZGINIE OSTATNI ŚLAD
ZAPOMNICIE ŻE BYŁEM TU

A MOŻE JA JESTEM OPOWIEŚĆ...

NIE MA JUŻ NIC...

JESZCZE RAZ MÓGŁBYM ZMIENIĆ KSZTAŁT
ROZPIĄĆ SKRZYDŁA I FRUNĄĆ NIE ZWAŻAJĄC NA STRACH
JESZCZE RAZ, PRZECIEŻ SPOSÓB ZNAM
TYLKO NIE MAM JUŻ SIŁY
TYLKO NIE WIEM JAK

Dzisiaj byłam u swojego psychiatry z wypisem i po receptę na leki – szkoda, że nie daje recept na życie, które realizuje się w aptece, wypija się miksturę i ma się wspaniałe życie. Ale wracając do wizyty u lekarza. Trafiłam na najsympatyczniejszego, najwspanialszego psychiatrę jaki mógł mi się trafić. Już nie trzeba z nim rozmawiać, wystarczy że się na niego spojrzy i człowiekowi się robi lepiej na duszy. To jest taki człowiek, że wszystko pamięta co się do niego mówiło, ale jeszcze jest coś, jest taki przyjacielski, że chce się z nim rozmawiać o wszystkim – i można – a do tego chce się do niego przychodzić. Dzisiaj właśnie wychodząc od niego czułam się lepiej. Ten stan utrzymuje się jeszcze dzięki temu, że widziałam dzisiaj 2 razy moją bratnią duszę Małgosię. Kiedy ja jechałam zrealizować receptę ona też gdzieś się wybierała, a kiedy wracałam do domu, to i ona też. Jak to człowiekowi dusza się uśmiecha, kiedy zobaczy przyjaciela.